|
Τ' άκουσες Αρετούσα μου
Τα θλιβερά μαντάτα
Ο κύρης σου μ' εξόρισε
Εις της ξενιτιάς τη στράτα
Τέσσερις μέρες μοναχά
Μού δωκε ν’ ανιμένω
Κι ύστερα να ξενιτευτώ
Πολύ μακριά να πηαίνω
Και πώς θα σ’ αποχωριστώ
Και πώς θα σου μακρύνω
Και πώς να ζήσω δίχως σου, ιιι!
Τον χώρισμόν εκείνο;
Κατέχω το κι ο κύρης σου
Γρήγορα σε παντρεύει
Ρηγόπουλο, Αφεντόπουλο
Σαν είσαι συ γυρεύει
Και δεν μπορείς ν’ αντισταθείς
Σα θέλουν οί γονείς σου
Νικούν τηνε τη γνώμη σου
Κι αλλάσει η όρεξή σου
Μια χάρη αφέντρα σου ζητώ
Κι εκείνη θέλω μόνο
Και μετά 'κείνη ολόχαρος
Τη ζήση μου τελειώνω
Όταν θ’ αρραβωνιστείς
Να βαριαναστενάξεις
Κι όταν σα νύφη στολιστείς
σαν παντρεμένη αλλάξεις
Ν’ αναδακρυώσεις καί να πεις
Ρωτόκριτε καημένε
'Τα σού 'ταζα λησμόνησα
Τα 'θέλες πια δέν έναι
Και κάθε μήνα μια φορά
Μέσα στην κάμερά σου
Λόγιαζ'ιντα 'παθα γιά σε
Να με πονεί η καρδιά σου
Και πιάσε και τη ζωγραφιά
Που 'βρες στ’ αρμάρι μέσα
Και τα τραγούδια πού λεγα
Όπου πολύ σ’ αρέσαν
Και διάβαζέ τα 'θώρειε τα
Κι αναθυμού κι εμένα
Πως μ' εξορίσανε για σε
Πολύ μακριά εις τα ξένα
Κι ας τάξω ο κακορίζικος
Πως δε σ’ είδα ποτέ μου
Ένα κεράκι αφτούμενο
Εκράτου κι έσβησέ μου
Ας τάξω πως επιάστηκα
Σε μιας γυναίκας τρίχα
Έσπασε η τρίχα κι έχασα
Εις τον κόσμο ό,τι κι αν είχα
Λησμόνησε παντοτινά
Και διώξε κάθε ελπίδα
Και πες πως δεν με γνώρισες
Κι ουτέ και ‘γω πως σ’ είδα
Όπου κι αν πάω κι αν βρεθώ
Κι ό,τι καιρό κι αν ζήσω
Τάζω σου άλλη να μη δώ
Μηδέ ν’ ανατρανίσω
Κάλλια `χω 'σε με θάνατο
Παρ’ άλλη με ζωή μου
Γιά σένα εγεννήθηκε
Στον κόσμο το κορμί μου
|
My Aretousa1 did you hear
the oh so dreary tidings
your sire has deported me
in far lands to be hiding
Only four days he's given me
that's all I have to tarry
then I must travel overseas
to far parts I must hurry
And how can I break up with you
and how can I start running
and how can I without you live
the separation coming
I know of course your sire lord
is marrying you quite shortly
to a young prince or lord like you
he looks for someone courtly
And surely you cannot oppose
your parents' disposition
for swiftly they defeat your mind
and soon change your volition
This thing alone I ask from you
it's all I want my lady
and after this I'll be quite pleased
to end my life I'm ready
The moment when you get betrothed
let out a sigh long carried
again when you dress up a bride
when you change back as married
To shed a tear and say: Oh poor
'Rotokritos2 undaunted
I've now forgotten those I pledged
and all of those you wanted
And once a month when you're alone
there in your bedroom waking
think back to what I've borne for you
for me your heart be aching
And also take what's in my drawer
the painting that I treasure
and all the songs I sung for you
and you have heard with pleasure
And read them all and look at them
and think of me a little
how they deported me for you
my life became a cripple
And let me the ill-fated pledge
that I have seen you never
one candle I was holding lit
now it burned out forever
And let me pledge I held onto
a sole hair of a woman
the hair has snapped and I have lost
all that I've got as human
And do forget forevermore
and chase off all hope clean through
and make like you have known me not
and neither I have seen you
Wherever I'll go or I'll be
whatever times or moment
I pledge you woman not to see
nor to lay eyes upon one
It's better to have you in death
than someone else in living
this body was just born for you
for you alone it's breathing
|
