Slow Greek Episode 37 : Τα Θεοφάνεια της Μανταλένας

November 06, 2015

Τα Θεοφάνεια ή Φώτα γιορτάζουμε την βάπτιση του Ιησού Χριστού από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο ή Βαπτιστή. Ο μεγάλος αγιασμός γίνεται ανήμερα τα Θεοφάνεια στις 6 Ιανουαρίου. Μια μεγάλη πομπή σχηματίζεται και παίρνει το δρόμο που οδηγεί στη θάλασσα ή σε κάποιο ποτάμι, μπορεί και σε μια δεξαμενή. Μπροστά τα εξαπτέρυγα, πίσω οι παπάδες με τα καλά τους άμφια, ύστερα οι αρχές του τόπου και παραπίσω το πλήθος. Στις πόλεις η πομπή γίνεται πιο πλούσια με τη μουσική και τη στρατιωτική παράταξη.

Όταν γίνει ο αγιασμός, ρίχνει ο παπάς το Σταυρό στο νερό, πραγματοποιώντας έτσι τον Αγιασμό των Υδάτων. Το πιάσιμο του Σταυρού γίνεται από κολυμβητές, τους λεγόμενους Βουτηχτάδες, κατά την τελετή της Κατάδυσης του Τιμίου Σταυρού. Νεαρά κυρίως άτομα βουτούν στα παγωμένα νερά για να πιάσουν τον Σταυρό και να λάβουν την ευλογία του ιερωμένου, αλλά και να δεχθούν τις τιμές και τις ευχές των συντοπιτών τους. Οι καμπάνες ηχούν χαρμόσυνα, το ίδιο και οι σειρήνες των πλοίων. 

Οι Βουτηχτάδες είναι άνδρες πάντα. Καμιά φορά όμως...

 

Το νου σου βρε, θέλω να τον πιάσεις και φέτος τον σταυρό! 

Γυναίκα : Κάθε χρόνο τα ίδια του λες! 
Γυναίκα 2: Για το καλό της δουλειάς μας, κόρη μου... Έλα, γιε μου, να βάλεις αυτό το φυλαχτό.
Γιος : Κι άλλο φυλαχτό καλέ μάνα ; Είπα. Θα τον πιάσω.
Γυναίκα : Πέντε χρόνια τώρα συνέχεια ο Λάμπης μας κερδίζει.
Πατέρας : Το νου σου στο Γρηγόρη και στο Σωτήρη. Μάθανε, λέει, στον Πειραιά κάτι αλλιώτικες βουτιές.
Γιος : Ουφ!  Αφήστε με! Πάω να πιάσω μια καλή θέση! Γεια σας! 
Παπάς : Εν Ιορδάνει βαπτιζομένου σου, Κύριε, 
Μανταλένα, όπως σου είπα,
Η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις,
Έτοιμη να είσαι,
Του γαρ γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρησεν...
Γυναίκα : Φοβάμαι, φοβάμαι! 
Παπάς : Αγαπητόν, Σε, υιόν ονομάζουσαν.
Και το πνεύμα εν ειδει περιστεράς, εβεβαίου του λόγου το ασφαλές.
Μη φοβάσαι, εγώ είμαι εδώ.
Ο επιφανής Χριστέ ο Θεός 
Προσοχή, έτοιμη,
Και τω κόσμω φωτίσας Δόξα Σοι.
Δέσποτα, Συγχώρεσέ με τον αμαρτωλό. Μανταλένα! 
Μανταλένα : Τρέμω...
Παπάς : Σκασμός!  Εγώ διατάζω! 
Γυναίκα: Ο σταυρός έπεσε μπροστά! Μπερδεύτηκε στα βρωμομάνικα του παπά! 
Μανταλένα : Τον έπιασα!  Τον έπιασα! 
Παπάς : Τι; Έπιασες τον σταυρό εσύ ; Πρώτη φορά γίνεται αυτό, μετά από εκατό χρόνια, από τότε που η γιαγιά μου...
Μην είναι σημείον εξ ουρανού ; Τι λέτε εσείς, Χριστιανοί ; 
Αν είναι, Κύριε, το θελημά σου, Κύριε !
Μα τότε, Χριστιανοί, μήπως το αδικησαμε το ορφανό ; 
ΟΛΟΙ: Ναι, ναι, το αδικήσαμε
Παπάς: Εφόσον, λοιπόν, το αδικήσαμε πρέπει να επανορθώσουμε το άδικο και να φανούμε καλοί χριστιανοί και όχι χριστιανοφάγοι !
Μανταλένα: Σαν πολλά τα λες θα μας καταλάβουνε...
Παπάς: Ο νόμος λέει "πίστευε και μη ερεύνα"
Εφόσον, λέω, το αδικήσαμε το ορφανό θηλυκό...
Μανταλένα: Θηλυκό κι εσύ... Καπετάνιο με λένε!
Παπάς: Σκασμός!
Πρέπει, λέω, να επανορθώσουμε το άδικο!
Λοιπόν, από αύριο όποιος δεν πηγαίνει με τη βάρκα της δούλης του Θεού Μανταλένας...
Μανταλένα: του δούλου καπετάνιου !
Παπάς: ...Της δούλης του Θεού καπετάνισσας Μανταλένας...
Μανταλένα: Δούλου δούλου σου λέω ! !
Παπάς: Μα δεν είμαι Θεός, ούτε γιατρός, να σου αλλάξω το φύλο, που μ’ έπρηξες ευλογημένη!
Λοιπόν, είπα και ελάλησα, από αύριο όλοι με τη βάρκα της!
Μανταλένα: Όχι όλοι, μου φτάνουν και οι μισοί!
Παπάς: Βούλωσ' το γιατί τον ξαναρίχνω τον σταυρό στη θάλασσα ! Α!
Και όποιος, λέω, δεν πηγαίνει με τη βάρκα της, θα τονε γράφω στα δικά μου τα τεφτέρια.
Και ο γέγραπται γέγραπται
και δεν ξεγέγραπται ! Σύμφωνοι ;
ΟΛΟΙ: Σύμφωνοι!
Παπάς: Τότε συγχώρεσέ τους, Θεέ μου, και αυτούς, και εμένα, και εμένα,
και ευλόγησον πάλι το αμαρτωλό Ασπρονήσι Σου, που μετανοεί.
Αμήν.
(Αψού)
Πατέρας: Σφύρα ρε ακαμάτη, σφύρα βρε ανάξιε!
Ούτε το σταυρό μωρέ, δεν ήσουν άξιος να πιάσεις
και τώρα κοίτα...
Κοίτα καταδίκη!
Μανταλένα: Δεν θέλω άλλους για τη βάρκα μου, φτάνουνε για σήμερα! Άντε !...