(Διάλογος μαθητή Αλεξάνδρου με τον Ηρακλή, είναι μεγάλος) - Politeness Plural

Αλέξανδρος : Και αυτός εκεί ο κύριος ; Με το λιοντάρι ; Ποιος είναι ; Κύριε, συγγνώμη, γεια σας ! Ε, πώς λέγεστε, κύριε ;

Ποιος είστε ;  

Ηρακλής : Γεια σου ! Εγώ είμαι ο Ηρακλής ! Με λένε Ηρακλή. Εσύ ποιος είσαι;

Αλέξανδρος : Εγώ είμαι ο Αλέξανδρος. Κύριε Ηρακλή, γιατί είστε μεγάλος και δυνατός;

Ηρακλής : Γιατί η μητέρα μου είναι η Αλκμήνη, αλλά πατέρας μου είναι θεός. Ο Θεός ! Ο Δίας, ο μεγάλος ! Άρα εγώ είμαι μισός θεός. Ημίθεος!

Αλέξανδρος : Και τώρα; Τι κάνετε εκεί;

Ηρακλής : Χτυπάω ένα λιοντάρι ! (ροαρ λιονταριού) Αλλά αυτό το βέλος δεν κάνει. (φσντιιιν ήχος)

Ο ξάδερφός μου, ο Ευρυσθέας, θέλει συνέχεια άθλους. Και εγώ τους κάνω.

Αλέξανδρος : Δύσκολα ναι ; Είναι πολύ μεγάλο το λιοντάρι αυτό ! Πω πω πω !

Ηρακλής : Δεν είναι μεγάλο το λιοντάρι της Νεμέας ! Μικρό είναι. Λιονταράκι. Αααααπ!
Τίποτα δεν είναι δύσκολο για μένα. Ώπα. (σφίξιμο πάλης - χαστούκια - νιαούρισμα ήχος) Ορίστε. Γατάκι λιονταράκι ! Τέλος !

Αλέξανδρος : Κύριε Ηρακλή, πού μένετε;

Ηρακλής : Μένω στη Θήβα ! Αλλά τώρα με το Λιοντάρι της Νεμέας, μένω μία εδώ, μία εκεί. Όπου είμαι την ώρα του άθλου !
Πάμε τώρα ;

Αλέξανδρος : Πού πάμε ;

Ηρακλής : Πάμε τώρα και σου λέω στο δρόμο... Αλλά τα “Κύριε” και οι πληθυντικοί "είστε", "κάνετε", τέλος ! Είμαστε φίλοι. Εντάξει ; Τι κάνεις λες πλέον. Εντάξει ;

Αλέξανδρος : Εντάξει...

ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ ΜΑΧΗΣ ΚΛΠ