Ηρακλής : Ευρυσθέα ! Ε, Ευρυσθέα ! Είμαι εδώ ! Έχω το Λιοντάρι της Νεμέας ! Πού είσαι; Σκότωσα το λιοντάρι. Το έφερα.

Εσύ όμως πού είσαι ; Μόνο ένα πιθάρι είναι εδώ...

Αλέξανδρος : Ναι, πού είναι αυτός ; Είμαστε μέσα στο παλάτι, αλλά αυτός δεν είναι εδώ. Πού είναι ο Ευρυσθέας; Μήπως είναι έξω από το παλάτι ;

Ηρακλής : Δεν ξέρω πού είναι… Ευρυσθέα ! Ε, Ευρυσθέα ! Ο Ηρακλής είμαι, έχω το λιοντάρι ! Είσαι εδώ ; Μπα… Μόνο ένα πιθάρι βλέπω εδώ. Εκεί πίσω είναι ο θρόνος του Βασιλιά Ευρυσθέα, αλλά ο ίδιος ο Ευρυσθέας δεν είναι εδώ. Μήπως είναι πάνω, στην Ακρόπολη των Μυκηνών, ψηλά στο βουνό;

Αλέξανδρος : Πάω εγώ κάτω στην αγορά. Ρωτάω εγώ εκεί, και σου λέω τι μαθαίνω.  Μετά, πάω πάνω, στην Ακρόπολη, ίσως είναι εκεί.

Ηρακλής : Εντάξει. Εγώ περιμένω εδώ. Βλέπω μόνο ένα πιθάρι. Τι έχει μέσα ; Μισό λεπτό, Αλέξανδρε. Τι έχει αυτό το πιθάρι μέσα ; Ελιές ; Λάδι ; Κρασί ; Νερό ; Διψάω, θέλω λίγο νερό. Για να δω, τι έχει μέσα…

Αλέξανδρος : Τι έχει ; Τι έχει μέσα στο πιθάρι ; Ο Ευρυσθέας, πάντως, πιστεύω είναι έξω από το παλάτι. Ο Ευρυσθέας μάλλον είναι στην πόλη, στην Αγορά ή δεν ξέρω. Πάντως, έξω από τα τείχη, στους αγρούς, δεν είναι. Ο Ευρυσθέας είναι μέσα στα τείχη, μέσα στην πόλη, αλλά έξω από το παλάτι !  

Ηρακλής : Για να δω… Ωπ ! Ρε δεν είμαστε καλά ! Ευρυσθέα ! Εσύ ; Τι κάνεις μέσα στο πιθάρι ;

Ευρυσθέας : Έξω τώρα παλιο- λιοντάρι ! Έξω από το παλάτι τώρα ! Πω πω πω έφαγες τον Ηρακλή και τώρα μιλάς ! Είσαι πολύ κακό λιοντάρι ! Φύγε λιοντάρι, φοβάμαι ! Ουστ ! Ξξξξσσσσσςςςς! Ξσσσσσςςςς! Ουστ !

Ηρακλής : Βρε ποιο λιοντάρι ; Ο Ηρακλής είμαι ! Το σκότωσα το λιοντάρι !

Ευρυσθέας : Εσύ ; Σκότωσες το λιοντάρι ; Και αυτό τι είναι ; Αυτό είναι το λιοντάρι ! Δία μου καλέ μου, σώσε, το φοβάμαι αυτό το λιοντάρι ! Απα παπα ! Ουστ!

Ηρακλής : Βρε Βασιλιά Ευρυσθέα, αυτό δεν είναι το λιοντάρι ! Αυτό είναι το τομάρι του λιονταριού! Σου λέω, το σκότωσα το λιοντάρι, εγώ ! Τώρα το έφερα εδώ, για σένα. Το λιοντάρι δεν θέλεις ; Αφού λες, “Θέλω το Λιοντάρι της Νεμέας στις Μυκήνες!”

Ευρυσθέας : Δεν σε πιστεύω. Το Λιοντάρι της Νεμέας δεν πεθαίνει. Το Λιοντάρι της Νεμέας είναι αθάνατο και μαγικό. Μαγικά βλέπω και το Λιοντάρι μιλάει με τη φωνή του Ηρακλή. Αχ Δία, γιατί μου τα κάνεις αυτά; Καλός Βασιλιάς είμαι, σε παρακαλώ !

Ηρακλής : Βρε Βασιλιά Ευρυσθέα, σου λέω, εγώ είμαι ο Ηρακλής, και το σκότωσα το Λιοντάρι. Βλέπεις ; (Ω-πα) Αυτό εδώ είναι το τομάρι του Λιονταριού, η Λεοντή ! Τη φοράω για ρούχο, γιατί όλοι φοβούνται. Έλα έξω από το πιθάρι, Βασιλιά !

Ευρυσθέας : Δεν βγαίνω έξω από το πιθάρι ! Ποτέ ! Είμαι καλά εδώ. Έξω από το πιθάρι, φοβάμαι !

Ηρακλής : Τι φοβάσαι Ευρυσθέα; Το λιοντάρι τέλος ! Το χτύπησα με το ρόπαλο, το σκότωσα και σου το έφερα !

Αλέξανδρος : Ναι, γιατί φοβάσαι Ευρυσθέα; Το λιοντάρι τέλος ! Το χτύπησε ο Ηρακλής με το ρόπαλο, το σκότωσε και σου το έφερε !

Ευρυσθέας : Καλά ! Καλά, καλά, καλά . Σας πιστεύω. Βγαίνω έξω. Την επόμενη φορά όμως, Ηρακλή, ο άθλος σου έξω από το παλάτι. Δεν θέλω θηρία και τέρατα και λιοντάρια εδώ μέσα. Εντάξει ; Ο επόμενος άθλος, έξω, στην αυλή ή στην είσοδο των Μυκηνών. Καταλαβαίνεις ;

Ηρακλής : Καταλαβαίνω. Το λιοντάρι τέλος, τώρα τι κάνω ;

Ευρυσθέας : Τι τέλος ; Περιμένεις, βλέπω καλά και βλέπουμε. Έχεις πολλούς άθλους ακόμα!....