ὁ Σωκράτης, τίς καὶ ποῖος.

Χορόμαχος: τίς καὶ ποῖος οὕτος; μαντεύομαί γε σε ἀναφέρειν ἄλλον τεθνηκότα ἄνθρωπον.

Γραφοκλής: πῶς γὰρ οὔ; καὶ δὴ μάλα φιλόσοφον, ὦ μάντι.  ὁ οὖν Σωκράτης ὁ Σωφρονίσκου ἀνδριαντοποιὸς μὲν ἦν τὴν τέχνην ἢ ἴσως λιθότομος, ὡς καὶ ὁ πατήρ...

Χ: οἷον ἐγὼ τὴν ναυτικὴν πάτροθεν ἔμαθον...

Γ: κινδυνεύει.  ἡ δὲ προαίρεσις τοῦ βίου ἦν φιλοσοφία.  φιλοσοφίαν εἰπὼν τὴν προαίρεσιν, οὐ λέγω πῶς χρήματα ἔλαβε καὶ μίσθον ἔφερε, μίσθος γὰρ φιλοσοφίας οὐκ ἐστί ἀργύριον ἀλλὰ σοφία· οὐδὲ τούτῳ τῷ λόγῳ σημαίνω ἃ ἔμαθε ἄνθρωπος πάτροθεν.  Οὐ γὰρ αἱρούμεθα τὴν φιλοσοφίαν νέοι ἀπὸ τῶν πατέρων, ἀλλὰ ἤδη ἄνδρες γενόμενοι...

Χ: νυστάζω τι, ὦ ἀνδρικότατε...

Γ: ἡ οὖν προαίρεσις τοῦ βίου - τοῦτο ὅτι προῃρεῖτο καὶ ἐτίμᾳ ὑπὲρ πάντων τῶν ἄλλων τῆς ζωής πραγμάτων - ἦν ἡ φιλοσοφία. καὶ περὶ τὴν πόλιν ἐφοίτᾳ, περιπατῶν διὰ τὰς ὁδούς τε καὶ τὰ γυμνάσια καὶ τὴν ἀγορὰν, παύων τοὺς ἀνθρώπους ἵνα διαλεχθῇ αὐτοῖς καὶ μάθῃ σοφόν τι (οἷον τί ἐστιν ἡ ἀνδρεία; τί ἡ σωφροσύνη; τί ἡ δικαιοσύνη;), φάσκων αὐτὸς οὐδὲν εἰδέναι, εἰ μὴ ὅτι οὐδὲν οἶδε.  ἐπείσθη γὰρ ὁ Σωκράτης ὅτι διαλεγόμενοι οἱ ἄνθρωποι μανθάνοιεν τὴν ἀλήθειαν ἀπ’ ἀλλήλων.  πολλάκις δὲ οὐκ ἔμαθε οὐδὲν παρ’ αὐτῶν εἰ μὴ ὅτι καὶ αὐτοὶ οὐδὲν ἴσασι.  οἱ δὲ νέοι εἵποντο αὐτῷ ἢ πειθόμενοι μαθήσεσθαι αὐτοὶ σοφόν τι, ἢ ἐλπίζοντες γελᾶν ἐπὶ τοὺς μεγάλους ἄνδρας ὅτε δεικνύοιντο ὑπὸ τοῦ Σωκράτους οὐδὲν εἰδότες.  ἐλεεινὸν μὲν γάρ ἐστι μὴ εἰδέναι μηδὲν, γέλοιον δὲ ὅταν ὁ νομίζων καὶ δοκῶν πολλὰ καὶ μεγάλα εἰδέναι ἐλεγχθῇ τῷ ὄντι οὐδὲν εἰδώς.

Χ: καὶ οἶσθα σύ γε πολλὰ καὶ μεγάλα - ἢ μᾶλλον δοκεῖς εἰδέναι, ἐγὼ δὲ οὐκ οἶδα ὅπως ἂν ἐλέγξαιμι τοῦτο καὶ πῶς ἂν τῷ ὄντι εἰδείην...  θαυμάζω δὲ τὰς γλώττας ἡμῶν οὐκ ἐκπεσούσας ἀπὸ τῶν στομάτων τοσοῦτον φλυαρούντων.

Γ: ἀλλ’ οὔκ ἐστι φλυαρία…

Χ: καὶ πῶς οὖν πάσχω τι πάθος νῦν ὅμοιον τῷ τοῦ Σωκράτους;!; ὡς ἀκούω νῦν, βαρύς τε καὶ δυσχερὴς καὶ οὐδαμῶς τλητὸς οὕτος ἐγένετο, οὐδενὶ δέ γε τρόπῳ ὅμοιος ἐμοί· ἴσως οὖν σὺν δίκῃ ἔπαθεν ὅτι δή ποτε ἔπαθεν.

(ἀκροᾶσθαι):