Στην αρχαία Αθήνα οι αριστοκράτες τρώνε και πίνουν σε συμπόσια. Τα συμπόσια είναι για λίγους. Οι φτωχοί πολίτες της Αρχαίας Αθήνας τρώνε σε ταβέρνες. Τα καπηλειά. Στα καπηλειά η είσοδος είναι για όλους. Ο κάπηλος είναι και έμπορος. Ένα αρχαίο καπηλειό έχει κρασί, φαγητό και τυχερά παιχνίδια. Η ελληνική παραδοσιακή ταβέρνα ξεκινά από το αρχαίο καπηλειό.

Οι Αλκυονίδες Ημέρες

Οι Αλκυονίδες Ημέρες είναι οι πιο περίεργες ημέρες του Ιανουαρίου στην Αθήνα. "Ιανουάριος ο γελαστός" λέει ο λαός. Ο μήνας που γελάει. Γιατί γελάει όμως; Ο χειμώνας στην Ελλάδα δεν είναι πολύ βαρύς. Κάνει κρύο, αλλά πολύ σπάνια χιονίζει. Όταν όμως είναι οι ημέρες της Αλκυόνης, ο καιρός είναι το κάτι άλλο! Όπως λέει και το ποίημα του Γεωργίου Δροσίνη "Και στης ζωής τους πιο βαριούς χειμώνες / Αλκυονίδες μέρες καρτερώ."

ἔνθ᾽ αὖτ᾽ ἄλλ᾽ ἐνόησ᾽ Ἑλένη Διὸς ἐκγεγαυῖα:
αὐτίκ᾽ ἄρ᾽ εἰς οἶνον βάλε φάρμακον, ἔνθεν ἔπινον,
νηπενθές τ᾽ ἄχολόν τε, κακῶν ἐπίληθον ἁπάντων.

Οδύσσεια, δ 219-221

Όταν ο Τηλέμαχος πηγαίνει στην Σπάρτη, στο παλάτι του Μενελάου, η Ελένη τους δίνει ένα μυστήριο ποτό.
Το νηπενθές. Το ποτό αυτό, μαζί με κρασί, διώχνει τον πόνο και την λύπη. Όποιος το πίνει λησμονά όλα τα κακά.
Ο Τηλέμαχος πίνει. Ξεχνάει και δεν θυμάται.

Ποιο είναι αυτό το ποτό; Δεν ξέρουμε σίγουρα. Είναι ένα φάρμακο από την Αίγυπτο. Μήπως από την Αιθιοπία; Ο Γάλλος φιλόσοφος Ντιντερό, όμως, ήταν 

σίγουρος για το θέμα. Το ποτό αυτό είναι ο καφές !

Ο Ξενοφών αποκαλείται "αττική μέλισσα" επειδή γράφει πολύ ωραία αττική διάλεκτο.

Πάντως, η μέλισσα δαγκώνει, σύμφωνα με τον λαό. Αλλά γιατί δαγκώνει;

Όλα ξεκινούν από τον Δία. Ο μπαμπάς του Δία, ο Κρόνος, είχε έξι παιδιά. Τα παιδιά αυτά τα γεννούσε η Ρέα.
Κάθε φορά που γεννούσε ένα παιδί η κυρία Ρέα, ο Κρόνος το έτρωγε. ΧΑΠ!
Έτσι, έφαγε την Δήμητρα, την Εστία, την Ήρα και τον Ποσειδώνα.
Επειδή υπήρχε μία προφητεία, από την μητέρα του Κρόνου, τη Γαία:
"Όπως εσύ νίκησες τον πατέρα σου, ομοίως θα σε νικήσει το παιδί σου!" έλεγε η Γαία.
Λέει ο Ησίοδος στη Θεογονία, 464-465

"πεύθετο γὰρ Γαίης τε καὶ Οὐρανοῦ ἀστερόεντος, οὕνεκά οἱ πέπρωτο ἑῷ ὑπὸ παιδὶ δαμῆναι".

Η Λυσιστράτη του Αριστοφάνη είναι η πρώτη φεμινιστική κωμωδία, για πολλούς. Είναι όμως;
Τα Αρχαία Σχόλια λένε "θάλασσα καὶ πῦρ καὶ γυνή, κακὰ τρία" !
Είναι τόσο μεγάλα αυτά τα κακά στην Ελλάδα σήμερα; Ποιος ξέρει;
Αλλά σήμερα θα μιλήσουμε για ένα από αυτά, για τη θάλασσα.

Ο συγγραφέας Ανδρέας Καρκαβίτσας στα Λόγια της πλώρης (1893) λέει τα ίδια με τον αρχαίο σχολιαστή:

Το φαρμακείο είναι ένα μαγαζί με φάρμακα. Σήμα του έχει έναν πράσινο σταυρό.
Ο φαρμακοποιός πουλάει τα φαρμάκα, αλλά με συνταγή γιατρού.
Εδώ, τρεις φίλοι θέλουν από το φαρμακείο αντισυλληπτικά για άντρες.
Αλλά αιδώς. Ντρέπονται. Ζητάνε ο,τιδήποτε άλλο εκτός από τα αντισυλληπτικά.

Λέγε.

Όταν ήμουνα σε ηλικία δέκα ετών το έτος περίπου 1960 στην παραλία του Προαστείου υπήρχανε δύο τρεις τράτες δηλαδή ψάρεμα με δίχτυα τα οποία ερίχνοντο στη θάλασσα και τραβιόσαντε από δύο άκρες προς τα έξω. Υπήρχε ο, μεταξύ των ψαράδων υπήρχε και ο Τέλης ο ψαράς, ο οποίος πάντα απέφευγε, λέγοντας στους άλλους τους ψαράδες να τραβήξουνε και τις δύο άκρες των διχτύων που τραβάγανε προς τα έξω, το σάκο με τα ψάρια, αριστερά ή δεξιά, στο δρόμο ευθεία στη Διγενή Ακρίτα για να μην τους τα σκίσουν τα δίχτυα τα χτίρια, τα “χτίρια”.

Τα Θεοφάνεια ή Φώτα γιορτάζουμε την βάπτιση του Ιησού Χριστού από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο ή Βαπτιστή. Ο μεγάλος αγιασμός γίνεται ανήμερα τα Θεοφάνεια στις 6 Ιανουαρίου. Μια μεγάλη πομπή σχηματίζεται και παίρνει το δρόμο που οδηγεί στη θάλασσα ή σε κάποιο ποτάμι, μπορεί και σε μια δεξαμενή. Μπροστά τα εξαπτέρυγα, πίσω οι παπάδες με τα καλά τους άμφια, ύστερα οι αρχές του τόπου και παραπίσω το πλήθος. Στις πόλεις η πομπή γίνεται πιο πλούσια με τη μουσική και τη στρατιωτική παράταξη.

Όταν γίνει ο αγιασμός, ρίχνει ο παπάς το Σταυρό στο νερό, πραγματοποιώντας έτσι τον Αγιασμό των Υδάτων. Το πιάσιμο του Σταυρού γίνεται από κολυμβητές, τους λεγόμενους Βουτηχτάδες, κατά την τελετή της Κατάδυσης του Τιμίου Σταυρού. Νεαρά κυρίως άτομα βουτούν στα παγωμένα νερά για να πιάσουν τον Σταυρό και να λάβουν την ευλογία του ιερωμένου, αλλά και να δεχθούν τις τιμές και τις ευχές των συντοπιτών τους. Οι καμπάνες ηχούν χαρμόσυνα, το ίδιο και οι σειρήνες των πλοίων. 

Οι Βουτηχτάδες είναι άνδρες πάντα. Καμιά φορά όμως...

Πολύ ωραίο ζεϊμπέκικο, ρεμπέτικο τραγούδι των Ελλήνων της Αμερικής.
Τα ρεμπέτικα τραγούδια είναι λαϊκά τραγούδια του απλού κόσμου. Έχουν ως θέμα τον υπόκοσμο, τις παράνομες ουσίες και τον έρωτα. Μοιάζουνε αρκετά με τα αμερικάνικα μπλουζ.

Ο "Πινόκλης" Προέρχεται από επιθεώρηση, δηλαδή κωμικό θέατρο εποχής. Με χιούμορ και πίκρα, το τραγούδι λέει την ιστορία ενός Έλληνα που έζησε στην Νέα Υόρκη. Στην Αμερική, ο ήρωας του τραγουδιού δεν δούλεψε, αλλά ασχολήθηκε με τα τυχερά παιχνίδια. Το όνομα που πήρε, "Πινόκλης" είναι από το τυχερό παιχνίδι "pinochle."

Η σύνθεση του τραγουδιού έγινε από το Δημοσθένη Ζάττα και η  ερμηνεία του από το γνωστό ρεμπέτη της Αμερικής Γιαννάκη Ιωαννίδη. Το τραγούδι ηχογραφήθηκε στη Ν. Υόρκη, το 1928. Ορχήστρα με βιολί και πιάνο.

Σήμερα θα ακούσουμε ένα τραγούδι του " Έλληνα Μπομπ  Ντύλαν ".
Ο Έλληνας Μπομπ Ντύλαν είναι ο Διονύσης Σαββόπουλος. Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1944.
Το 1963, 19 χρονών, έφυγε από τη Νομική σχολή Θεσσαλονίκης, όπου σπούδαζε, "με ένα φορτηγό"
για να γίνει μουσικός στην Αθήνα. Η καλλιτεχνική του ζωή, λοιπόν, ξεκινά χίπικα, με επιρροές από το On the road του Τζακ Κέρουακ. Ολιγογράφος, στην μουσική του συνδυάζει ροκ (Μπομπ Ντύλαν, Φρανκ Ζάππα)
με παραδοσιακή λαϊκή μουσική της Μακεδονίας. Οι στίχοι του θεωρούνται ποίηση, επειδή έχουν έντονο πολιτικό,
κωμικό και ερωτικό περιεχόμενο. Στην διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα (1967 - 1974) ο Σαββόπουλος
φυλακίστηκε δύο φορές. Επίσης έχει μεταφράσει με τον δικό του τρόπο δύο κωμωδίες του Αριστοφάνη, τους Αχαρνής (Ο Αριστοφάνης γύρισε από τα θυμαράκια) και τον Πλούτο.

Στον δίσκο Το Ξενοδοχείο (1997) ο Διονύσης Σαββόπουλος μεταφράζει δημοφιλή τραγούδια από τα αγγλικά και τα ιταλικά.
Ας ακούσουμε λοιπόν την διασκευή. Είναι το τραγούδι Perfect Day του Lou Reed: